Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Trzaski w uchu to objaw, który może towarzyszyć różnym schorzeniom i stanom fizycznym. Nie zawsze zwiastują problemy zdrowotne, jednak dla większości osób bywają uciążliwe. Jakie są możliwe przyczyny występowania tej przypadłości? Czy istnieje lek na trzaski w uchu? Na te i inne pytania odpowiadamy w poniższym artykule.

1. Co oznaczają trzaski w uchu? Skąd się biorą?
2. Przewlekle występujące trzaski w uchu – leczenie i charakterystyka

Co oznaczają trzaski w uchu? Skąd się biorą?

Trzaski w uchu to przypadłość, której prawdopodobnie każdemu zdarzyło się doświadczyć przynajmniej raz. Bezpośrednią przyczyną tych dźwięków jest zazwyczaj nadmierne napięcie błony bębenkowej, natomiast pośrednio mają na to wpływ różne czynniki. Poniżej przedstawiamy krótkie opisy tych najczęściej występujących.

1.   Obecność ciała obcego

Dość powszechnym doświadczeniem jest chwilowe „przytkanie się” ucha po wynurzeniu się spod wody. Może to mieć miejsce, gdy pływamy na basenie lub kąpiemy się wannie (także w morzu bądź jeziorze). W takich sytuacjach wystarczy wytrząsnąć płyn z narządu i pozwolić mu wyschnąć, aby trzaskanie w uchu ustało. W przypadku, gdy do środka przewodu słuchowego trafi ciało stałe, którego nie da się samodzielnie usunąć, należy zgłosić się na wizytę do specjalisty laryngologa.

2.   Zalegająca woskowina

Woskowina jest naturalną substancją, wytwarzaną przez organizm w celu nawilżenia wnętrza ucha i utrzymania go w czystości. Nadmiar tej wydzieliny może jednak doprowadzić do zablokowania przewodu słuchowego. W takim przypadku należy zastosować gotowe krople do uszu, np. wyrób medyczny LIX. Preparaty tego typu upłynniają powstały we wnętrzu narządu czop i sprawiają, że materiał dosłownie wylewa się na zewnątrz. Zalegająca woskowina jest najczęstszą przyczyną trzasków w uchu podczas przełykania.

3.   Kłopoty ze stawami skroniowo-żuchwowymi

Nieprzyjemne dźwięki w uszach mogą zwiastować stan zapalny lub inny problem zdrowotny w obrębie szczęki, a konkretnie jej „zawiasów”, czyli stawów skroniowo-żuchwowych. W takim przypadku konieczna jest wizyta u specjalisty stomatologa.

4.   Alergia

Reakcja alergiczna w postaci opuchlizny może obejmować wnętrze ucha i doprowadzić do niedrożności trąbki słuchowej. Dochodzi wówczas do nieprawidłowości przy regulowaniu ciśnienia w przewodzie słuchowym, co skutkuje m.in. trzaskami w uchu przy smarkaniu, ziewaniu i innych czynnościach tego typu. Rozwiązaniem problemu jest podjęcie leczenia alergii.

5.   Stan zapalny w obrębie gardła

Infekcje wirusowe, bakteryjne czy grzybicze, występujące w obrębie gardła, mogą wpływać negatywnie również na stan uszu (i odwrotnie). Jest to spowodowane tym, że te dwa narządy są ze sobą połączone anatomicznie. Gdy usłyszysz trzaski w uchu, zwróć uwagę na stan śluzówki jamy ustnej. Być może ten symptom okaże się dobrym ostrzeżeniem, które pozwoli ci zahamować rozwój przeziębienia na jego wczesnym etapie.

6.   Schorzenia ogólnoustrojowe

Przyczyną występowania trzasków w uchu może być też niestety poważna choroba. Mowa tu m.in. o nowotworach (np. guzie nerwu słuchowego), nadczynności tarczycy, nadciśnieniu tętniczym czy miażdżycy. W takich przypadkach należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem danej specjalności w celu wdrożenia diagnostyki i dobrania odpowiedniej terapii.

7.   Przyjmowane leki

Niektóre antybiotyki, środki przeciwbólowe czy np. antydepresanty mogą wywoływać objawy podobne do tych, do jakich prowadzi sama choroba, którą próbuje się leczyć za ich pomocą. Dość często do skutków ubocznych przyjmowania takich substancji należą właśnie szumy, dzwonienie i trzeszczenie w uszach. Rozwiązaniem problemu może, choć nie musi, być zmiana terapii na inną, po której pacjent poczuje się lepiej. Tego typu modyfikacji należy dokonywać wyłącznie w porozumieniu z lekarzem.

8.   Urazy mechaniczne

Mogą dotyczyć samego ucha (małżowiny i/lub wnętrza) bądź też głowy lub szyi. W takim przypadku należy niezwłocznie udać się na konsultację lekarską.

Istnieje również zjawisko szumu fizjologicznego. Dotyczy każdego człowieka, który znajdzie się w wygłuszonym (np. dźwiękoszczelnym) pomieszczeniu. Jest ono czymś absolutnie normalnym i naturalnym. W codziennym funkcjonowaniu szum fizjologiczny jest tłumiony przez dźwięki pochodzące z otoczenia.

Przewlekle występujące trzaski w uchu – leczenie i charakterystyka

Piski, dzwonienie lub trzaski w uchu, które towarzyszą nam długotrwale i/lub mają tendencję do nawracania, nazywamy szumami usznymi. Dzielą się na dwa rodzaje:

• subiektywne (podmiotowe, prawdziwe), które występują częściej i są słyszane tylko przez chorego;
• obiektywne (przedmiotowe, rzekome), które są słyszane zarówno przez chorego, jak i osobę wykonującą badanie.

W odniesieniu do czasu ich występowania wyróżnia się natomiast szumy uszne ostre (trwające do 3 miesięcy), podostre (trwające od 4 do 12 miesięcy) i przewlekłe (więcej niż 12 miesięcy).

Przyczyny powstawania szumów usznych mogą być różnorodne. Należą do nich czynniki środowiskowe, jak również procesy chorobowe. W przypadku tych ostatnich terapia szumów usznych polega na leczeniu samej choroby, która warunkuje ich występowanie.

Czynniki środowiskowe wywołujące szumy uszne to m.in.:

• hałas – słuchanie głośnej muzyki (zwłaszcza przy użyciu słuchawek) czy też praca, której towarzyszą głośne dźwięki, prowadzą do uszkodzenia nerwów słuchowych;
• stres – długotrwała ekspozycja na stres (np. w ciągu całego dnia pracy) skutkuje objawem akustycznym, ujawniającym się zwykle pod wieczór. Popularnemu „dzwonieniu w uszach” towarzyszą wówczas najczęściej inne objawy, takie jak kłopoty z zaśnięciem.

Nawet jeżeli trzaski w uchu nie świadczą o bezpośrednim zagrożeniu dla zdrowia lub życia, są jednak objawem uciążliwym, który w dłuższej perspektywie może prowadzić do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak:

• obniżenie samopoczucia psychicznego,
• zaburzenie zdolności koncentracji,
• pogorszenie rozumienia mowy,
• zaburzenia snu,
• zmęczenie i rozdrażnienie.

Zalecana jest konsultacja specjalistyczna.

Jak więc zapobiegać występowaniu trzasków w uszach, a zwłaszcza ich przewlekłej formy, czyli szumów usznych, wywołanych czynnikami środowiskowymi? Przede wszystkim należy zadbać o optymalną higienę ciała i umysłu. Poniżej przedstawiamy kilka uniwersalnych porad.

1. W życiu codziennym unikaj hałasu. Staraj się ograniczać sytuacje, w których wokół ciebie jest bardzo głośno, np. nie chodź zbyt często na koncerty.
2. Kładąc się do łóżka, staraj się wyrzucić ze swoich myśli wszystkie stresujące sytuacje, które spotkały cię danego dnia.
3. Każdego dnia znajdź czas na relaks i wypoczynek fizyczny oraz psychiczny.
4. Nie zasypiaj w całkowitej ciszy, przede wszystkim zrezygnuj ze stoperów. To ważne, aby do twoich uszu docierały dźwięki tła.
5. Jeżeli przyjmujesz na stałe jakieś leki i zauważysz, że po ich zażyciu słyszysz szumy uszne, skontaktuj się z lekarzem w celu dopasowania lepszej terapii.
6. Wykonuj regularne badania krwi i pomiary jej ciśnienia. W przypadku wystąpienia odchyleń od normy staraj się modyfikować swoją dietę i aktywność, tak aby poprawić swój ogólny stan zdrowia.
7. Środki przeciwbólowe i przeciwzapalne, a także inne substancje silnie wpływające na stan fizjologiczny organizmu przyjmuj z umiarem wyłącznie w sytuacjach, które tego bezwzględnie wymagają.

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Czyrak ucha jest niezagrażającą życiu zmianą, często zlokalizowaną w przewodzie słuchowym. To ropne zapalenie okołomieszkowe związane z powstawaniem czopa martwiczego, które może wywoływać ból i świąd. Dowiedz się, jakie są przyczyny czyraka ucha, poznaj objawy świadczące o tej przypadłości i sprawdź, jak przebiega leczenie.

Spis treści:

1. Czym jest czyrak ucha?
2. Czyrak ucha – przyczyny
3. Czyrak ucha – objawy
4. Czyrak ucha – leczenie
5. Czyrak ucha – domowe sposoby
6. Jak pacjent może zapobiegać czyrakowi ucha?

Czym jest czyrak ucha?

Czyrak w uchu to przypadłość, która powstaje najczęściej na początku kanału słuchowego. Może pojawić się w wyniku bakteryjnego zakażenia gruczołów łojowych i mieszków włosowych, które licznie występują w tym obszarze. Zazwyczaj problem ten pojawia się w wyniku uszkodzenia skóry, np. poprzez intensywne drapanie czy pocieranie lub zbyt energiczne czyszczenie.

Charakterystycznym objawem czyraka jest ból ucha promieniujący w kierunku np. zębów lub oka. Czasem objawem może być też swędzenie w obrębie ucha, podwyższona temperatura ciała lub powiększenie węzłów chłonnych w okolicy szyi. Czyrak ucha często utrzymuje się od 1 do 3 tygodni i znika samoistnie. Czasem należy jednak zgłosić się do lekarza, który zaleci odpowiednią kurację antybiotykami.

Jak wygląda czyrak ucha? W centrum zmiany widoczny jest ropny czop, jego powierzchnia jest napięta. W miarę rozwoju stanu zapalnego pojawia się obszar martwicy, czyrak samoistnie pęka i wypływa z niego ropna wydzielina. Jednak ze względu na silny ból, wielu pacjentów nie jest w stanie dotrwać do tego momentu i zgłasza się niezwłocznie do lekarza.

Czyrak ucha – przyczyny

Czyrak ucha jest wywołany przez gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus). Ucho stanowi doskonałe środowisko do namnażania się bakterii (m.in. przez nadmiar wilgoci i wąski przewód słuchowy zewnętrzny). Bezpośrednia przyczyna wystąpienia czyraka ucha zwykle ma związek z uszkodzeniem skóry w tym rejonie. Do zakażenia bakteryjnego dochodzi np. w związku z drapaniem lub nieostrożnym, intensywnym czyszczeniem ucha. Powstaniu czyraka sprzyja nadprodukcja woskowiny.

Ten problem zdrowotny może spotkać praktycznie każdego. Szczególnie narażoną grupą są pływacy i osoby uprawiające inne sporty wodne. Czyrak ucha często występuje u osób:

• z cukrzycą,
• niedożywionych,
• z awitaminozą,
• będących nosicielami wirusa HIV,
• z wyniszczonym organizmem,
• przewlekle leczonych glikokortykosteroidami,
• z osłabionym układem immunologicznym.

Objawy czyraka w uchu

Typowym objawem czyraka jest silny ból ucha. Dolegliwości bólowe mogą promieniować aż do stawu skroniowo-żuchwowego, a także w okolice oka. Innym symptomem, który nierzadko świadczy o tym problemie zdrowotnym, jest silna tkliwość skóry w rejonie infekcji bakteryjnej. Pacjenci, którzy cierpią z powodu czyraka ucha, mogą mieć dreszcze i wysoką gorączkę. Innymi dokuczliwymi objawami są świąd, opuchlizna i zaczerwienienie. Rozrost czyraka ucha może uniemożliwiać spokojny sen, a nawet spowodować czasową utratę słuchu. Niepokojącym objawem czyraka jest też powiększenie węzłów chłonnych w okolicach szyi. W takiej sytuacji najlepiej skonsultować się z lekarzem.

Metody leczenia czyraka

Rozpoznanie czyraka ucha jest możliwe dzięki przeprowadzeniu badania otolaryngologicznego. Metoda leczenia zależy m.in. od wielkości zmiany. Małe czyraki można smarować maścią ichtiolową, która wykazuje działanie bakteriostatyczne. Często chory otrzymuje antybiotyki, które neutralizują gronkowce (doustnie lub dożylnie). Zwykle są to leki z grupy penicylin i cefalosporyn.

Niektórzy lekarze decydują się na nacinanie czyraka ucha za pomocą cienkiego skalpela lub igły (jedynie w przypadku bardzo dużych zmian). Warto jednak mieć świadomość tego, że nie każdy specjalista aprobuje metodę chirurgiczną. Jeśli chcesz złagodzić ból towarzyszący czyrakowi ucha, możesz zastosować osmotyczne krople do ucha, np. LIX, które są wyrobem medycznym.

Czyrak ucha – domowe sposoby

W przypadku małych i niezbyt bolesnych zmian możesz stosować ciepłe okłady. Jednak ogólnie lekarze nie zalecają podejmowania prób leczenia czyraka ucha domowymi sposobami. Z pewnością nie można samodzielnie wyciskać, nacinać i opróżniać czyraka, gdyż może to skutkować wieloma poważnymi konsekwencjami (poprzez rozprzestrzenianie się zakażenia). Możliwym powikłaniem czyraka ucha jest:

• zapalenie zatok,
• zapalenie wsierdzia,
• posocznica,
• ropień rdzenia kręgowego,
• ropień mózgu.

Jeśli czyrak ucha pęknie samoistnie, pamiętaj, aby dbać o zachowanie szczególnej higieny w problematycznym obszarze. Możesz odkażać ranę spirytusem salicylowym.

Jak pacjent może zapobiegać czyrakowi ucha?

Jak zapobiec wystąpieniu czyraka w okolicach ucha? Należy dbać o higienę okolic przewodu słuchowego zewnętrznego. Zapalenie mieszków włosowych i gruczołów łojowych wywoływane jest bowiem przez bytujące na skórze bakterie. Ważne jest też odpowiednie, delikatne czyszczenie uszu. Czyrak ucha powstaje najczęściej w wyniku uszkodzenia skóry, np. na skutek zadrapania czy zbyt intensywnego pocierania.

Podczas mycia głowy czy stylizacji fryzury trzeba uważać, aby szampon, pianka bądź lakier do włosów nie dostawały się do kanału słuchowego. Staraj się często wymieniać brudne ręczniki, nie wkładaj patyczków higienicznych ani palców do uszu. Stosowanie się do tych kilku zasad zmniejsza ryzyko doświadczenia tej bolesnej i uciążliwej dolegliwości. W razie wątpliwości pilnie skontaktuj się z lekarzem.

Ponadto ryzyko powstania czyraka jest większe u pacjentów z niedoborami odporności, niedożywionych oraz cierpiących na niedobory witamin. Dlatego dbanie o odpowiednią dietę jest kluczowe w unikaniu tej przykrej przypadłości.

Źródła:

1. M. Buksińska, H. Skarżyński, K. Cyra, Czyrak przewodu słuchowego zewnętrznego – opis przypadku, Nowa Audiofonologia 2021, nr 9 (2-3), s. 22-25, https://www.nowaaudiofonologia.pl/pdf-132186-63674?filename=Czyrak%20przewodu.pdf  (dostęp 20.09.2023).
2. A. Polańska, Czyrak, https://www.mp.pl/pacjent/dermatologia/choroby/chorobyskory/168870,czyrak  (dostęp 20.09.2023).
3. M. Zagor, P. Czarnecka, M. Janoska-Jaździk, Zakażenia ucha zewnętrznego, https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/choroby/choroby-uszu/106224,zakazenia-ucha-zewnetrznego  (dostęp 20.09.2023).

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Zapalenie wyrostka sutkowatego (mastoiditis) należy do powikłań wewnątrzskroniowych ostrego lub przewlekłego zapalenia ucha. Leczenie w przypadku dzieci powinno odbywać się w warunkach szpitalnych i należy rozpocząć je jak najszybciej, ponieważ postępujący proces zapalny niesie ryzyko poważnych komplikacji zdrowotnych. Wyjaśniamy, czym jest wyrostek sutkowaty, jakie są objawy stanu zapalnego tej części czaszki i na czym polega leczenie.

Spis treści:

1. Czym jest wyrostek sutkowaty ucha?
2. Zapalenie wyrostka sutkowatego – przyczyny
3. Czynniki zwiększające ryzyko zapalenia wyrostka sutkowatego
4. Objawy zapalenia wyrostka sutkowatego za uchem
5. Powikłania zapalenia wyrostka sutkowatego
6. Zapalenie wyrostka sutkowatego – leczenie stanu zapalnego

Czym jest wyrostek sutkowaty?

Kość skroniowa znajduje się w bocznej części czaszki, w okolicy ucha. Składa się z czterech części – łuskowej, sutkowej, bębenkowej i skalistej. Z kolei wyrostek sutkowaty jest zlokalizowany w części sutkowej kości skroniowej, stanowi jej przedłużenie w dolnej części za uchem. Kość wyrostka sutkowatego zawiera wypełnione powietrzem przestrzenie pneumatyczne.

U noworodków wyrostek sutkowaty nie jest wyraźnie zaznaczony i zaczyna się rozwijać dopiero po pierwszym roku życia. Wyglądem zwykle przypomina stożek, jednak może mieć różną wielkość i kształt, w zależności od indywidualnych cech. Na wyrostku sutkowatym znajdują się przyczepy ważnych mięśni, m.in. mięsień płatowaty głowy.

Zapalenie wyrostka sutkowatego – przyczyny

Wyrostek sutkowaty znajduje się w bliskim sąsiedztwie ucha środkowego i wewnętrznego, dlatego też jest on narażony na powikłania po chorobach uszu. Zapalenie wyrostka sutkowatego należy do najczęstszych powikłań ostrego i przewlekłego zapalenia ucha środkowego. Przyczyny infekcji to drobnoustroje bakteryjne, np. Streptococcus pyogenes lub Staphylococcus aureus, które przedostają się z ucha do wyrostka sutkowatego za pośrednictwem naczyń żylnych.

Cechą kości skroniowej, w tym wyrostka sutkowatego, jest obecność komórek powietrznych. Uważa się, że komórki wypełnione powietrzem pełnią funkcję wspomagającą zachowanie prawidłowego ciśnienia w strukturach ucha. Ciąg komórek w układzie pneumatycznym zwiększa jednak ryzyko szerzenia się infekcji.

W przebiegu ostrego zapalenia ucha środkowego często stan zapalny obejmuje także komórki wyrostka sutkowatego. W niektórych przypadkach, zwłaszcza przy nieodpowiednio leczonym zapaleniu ucha, może dochodzić do powikłań. Gdy na podstawie badań stwierdza się wyrostek sutkowaty bezpowietrzny, świadczy to o zajęciu komórek stanem zapalnym. Zapalenie wyrostka sutkowatego może obejmować nie tylko układ pneumatyczny i kość, lecz także szpik kostny.

Czynniki zwiększające ryzyko zapalenia wyrostka sutkowatego

Ponieważ to dzieci są najbardziej narażone na infekcje uszu, również zapalenie wyrostka sutkowatego zdarza się częściej u pacjentów poniżej 10. roku życia, ale choroba może dotyczyć osób w każdym wieku. Niemniej do rozwoju schorzenia dochodzi stosunkowo rzadko, u mniej niż 1% pacjentów chorujących na zapalenie ucha.
Szerzeniu się stanu zapalnego na wyrostek sutkowaty za uchem sprzyjają czynniki takie, jak:

• obniżona odporność;
• niewłaściwie prowadzone leczenie ostrego zapalenia ucha środkowego, np. nieprawidłowa antybiotykoterapia;
• nieprzestrzeganie zaleceń lekarza w trakcie zapalenia ucha;
• perlak ucha;
• wady anatomiczne.

Objawy zapalenia wyrostka sutkowatego za uchem

Zapalenie wyrostka sutkowatego wywołuje objawy dotyczące okolicy chorego ucha, a także ogólnoustrojowe. Zdarza się, że symptomy pojawiają się w różnym czasie po ustąpieniu dolegliwości związanych z zapaleniem ucha. Jednak w niektórych przypadkach objawy zapalenia wyrostka sutkowatego występują już w trakcie infekcji uszu, pogłębiając dolegliwości.

Zwykle objawy, które wskazują na stan zapalny wyrostka sutkowatego, to m.in.:

• ból ucha;
• ból za małżowiną uszną, niekiedy wokół ucha;
• obrzęk i/lub odchylenie małżowiny usznej;
• obrzęk i zaczerwienienie okolicy wyrostka sutkowatego;
• zaburzenia słuchu, niedosłuch, szumy uszne;
• bóle głowy, zawroty, utrudniona koncentracja;
• wysięk z ucha, także o treści ropnej, o różnym zabarwieniu;
• gorączka lub stan podgorączkowy (stale lub okresowo);
• osłabienie’
• uczucie rozbicia;
• spadek apetytu;
• w przypadku dzieci: płaczliwość, niechęć do układania główki na boku, sięganie rączką do ucha.

Powikłania zapalenia wyrostka sutkowatego

Zapalenie kości skroniowej w części sutkowej nie powinno być lekceważone, ponieważ schorzenie wiąże się z ryzykiem poważnych powikłań. Wyrostek sutkowaty znajduje się w pobliżu ucha, ale jest także zlokalizowany w sąsiedztwie innych części czaszki.

Nieleczone zapalenie wyrostka sutkowatego może wywołać powikłania takie, jak:

• zniszczenie fragmentów kości skroniowej;
• porażenie nerwu twarzowego;
• zakrzepowe zapalenie zatoki esowatej;
• ropień mózgu;
• ropień móżdżku;
• ropień zamałżowinowy;
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
• trwałe uszkodzenie słuchu;
• przewlekłe zawroty głowy;
• w skrajnych przypadkach także sepsa.

Zapalenie wyrostka sutkowatego – leczenie stanu zapalnego

Zapalenie wyrostka sutkowatego wymaga jak najszybszego leczenia. Podstawą postępowania jest antybiotykoterapia dobrana w zależności od rodzaju bakterii, jakie zainfekowały wyrostek sutkowaty.

Dostęp leków do kości wyrostka sutkowatego jest ograniczony, dlatego pierwszym krokiem zwykle jest podanie antybiotyków dożylnie. Z tego powodu leczenie zapalenia wyrostka sutkowatego często odbywa się w warunkach szpitalnych. Czas przyjmowania leków zależy od stopnia zaawansowania choroby, zwykle to 14 dni i dłużej.

W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie drenażu wyrostka sutkowatego, a przy jednoczesnym ostrym zapaleniu ucha środkowego także drenażu błony bębenkowej. Niestety zapalenie wyrostka sutkowatego może prowadzić do destrukcji kości i wytworzenia ropnia podokostnowego. Powikłania są bezwzględnym wskazaniem do leczenia chirurgicznego. Operacja może być przeprowadzana także w celu zmniejszenia ryzyka powikłań.

W trakcie operacji (antromastoidektomii) lekarz za pomocą niewielkiego nacięcia za uchem otwiera wyrostek sutkowaty i usuwa tkanki zmienione zapalnie po wcześniejszym wycięciu fragmentu kości.

Źródła:

1. Kuczkowski J., Narożny W., Stankiewicz Cz., Kowalska B., Brzoznowski W., Dubaniewicz-Wybieralska M.: Powikłania ostrego zapalenia wyrostka sutkowatego u dzieci. Otolaryngologia Polska 2007, s. 445–451.
2. Kuźmińska M., Sokołowski J., Niemczyk K.: Trudności diagnostyczne towarzyszące utajonemu zapaleniu wyrostka sutkowego – opis przypadku. Polski Przegląd Otolaryngologiczny 2 (2013), s. 43–46.
3. Ryczer T., Zawadzka-Głos L., Wolniewicz M., Kośla A., Pinkas W.: Zakażenie Streptococcus pneumoniae jako przyczyna ostrego zapalenia wyrostka sutkowatego u dzieci. Borgis – Nowa Pediatria 3/2016, s. 75–78.

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Nadwrażliwość na dźwięki to problem, który może nie tylko utrudniać, lecz także nawet uniemożliwiać codzienne funkcjonowanie. Niektóre odgłosy mogą wręcz wywoływać ból u osoby dotkniętej tym zaburzeniem. Najczęściej nadwrażliwość słuchową nazywamy hiperakuzją – należy odróżniać ją od innego zaburzenia, zwanego mizofonią. Czym różnią się obie te przypadłości i jak przebiega ich leczenie?

Spis treści:

1. Nadwrażliwość na dźwięki – objawy
2. Nadwrażliwość na dźwięki – z jakimi problemami i chorobami się wiąże?
3. Nadwrażliwość na dźwięki a nerwica
4. Nadwrażliwość na dźwięki – przyczyny
5. Nadwrażliwość na dźwięki – diagnostyka
6. Nadwrażliwość na dźwięki u dzieci
7. Nadwrażliwość na dźwięki – leczenie

Nadwrażliwość na dźwięki – leczenie na dźwięki – objawy

Hiperakuzja różni się od mizofonii przede wszystkim objawami. Pierwsza z tych przypadłości polega na nadwrażliwości dotkniętej nią osoby na dźwięki dnia codziennego, w tym również te o niskiej i średniej częstotliwości. Osoba cierpiąca na mizofonię będzie z kolei wyjątkowo wyczulona na ściśle określone, najczęściej powtarzane dźwięki, na przykład pociąganie nosem, mlaskanie i przeżuwanie, pisanie na klawiaturze czy kapanie z kranu. Warto też zaznaczyć, że nadwrażliwość na dźwięki nie wiąże się z lepszym słuchem u osoby nią dotkniętej, a jedynie z zaburzeniami przetwarzania słuchowego. Do najczęstszych objawów nadmiernej wrażliwości słuchowej należą: rozkojarzenie, drażliwość, problemy z zapamiętywaniem informacji, niepokój czy niechęć do przebywania w miejscach publicznych. Niekiedy mogą pojawić się także szumy uszne czy nawet ból ucha.

Nadwrażliwość na dźwięki – z jakimi problemami i chorobami się wiąże?

Zbyt wysoka wrażliwość na dźwięki łączy się również z występowaniem innych problemów ze zdrowiem zarówno fizycznym, jak i psychicznym. U pacjentów bardzo często rozpoznaje się również: PTSD (zespół stresu pourazowego), autyzm bądź zespół Aspergera, silne migreny, szumy uszne, zapalenie opon mózgowych, astmę, wirusowe infekcje ucha wewnętrznego, depresję lub boreliozę. Na nadwrażliwość tę często cierpią także dotknięci zespołem Williamsa bądź osoby po urazie kręgosłupa lub głowy. W niektórych przypadkach nadwrażliwość na dźwięki może też wynikać z wpływu toksyny lub reakcji alergicznej organizmu na leki.

Nadwrażliwość na dźwięki a nerwica

Nadwrażliwość na dźwięki to przyczyna nieustającego stresu. W jej wyniku pacjenci mogą mieć poważne problemy z normalnym funkcjonowaniem – niekiedy jest ono wręcz niemożliwe. U takich osób bardzo często diagnozuje się zaburzenia lękowe (nerwicę). Mogą one dotknąć zarówno dzieci, jak i dorosłych. Aby poprawić komfort życia, konieczne jest wdrożenie odpowiedniej terapii, w tym również psychologicznej.

Nadwrażliwość na dźwięki – przyczyny

Nadwrażliwość na dźwięki wynika z nieprawidłowego przebiegu procesów w drogach słuchowych. Najczęściej wyróżnia się dwa typy: nadwrażliwość obwodową i nadwrażliwość centralną. Pierwszy typ oznacza problemy dotyczące pracy mięśnia strzemiączkowego. Jego zadaniem jest ochrona części ucha środkowego, nazywanej ślimakiem, przed głośnymi dźwiękami. Przy nieprawidłowościach w pracy tego mięśnia do ucha dociera więcej energii akustycznej, co powoduje dyskomfort, a niekiedy nawet ból. Nadwrażliwość centralna wiąże się z kolei z zaburzeniami serotoniny (neuroprzekaźnika) w ośrodkowym układzie nerwowym. Wpływa to nie tylko na nadwrażliwość na dźwięki, lecz także na występowanie innych zaburzeń związanych z niewłaściwym funkcjonowaniem układu limbicznego w mózgu, w tym obniżonego samopoczucia. Niekiedy wyróżnia się także trzeci typ, obwodowo-centralny, który jest powiązany z uszkodzeniem ślimaka. Towarzyszy temu tak zwany objaw wyrównywania głośności, czyli zbyt szybkiej aktywacji neuronów, niewspółmiernej do rzeczywistego natężenia dźwięku, co prowadzi do nadmiernej reakcji na dźwięki.

Nadwrażliwość na dźwięki – diagnostyka

Jeśli zauważysz u siebie objawy typowe dla nadwrażliwości na dźwięki, udaj się do specjalisty – laryngologa, audiologa lub otolaryngologa. Jeżeli do zaburzeń doszło w wyniku urazu mechanicznego, postawienie diagnozy zwykle jest dość proste. Nieco więcej problemów pojawia się przy zaburzeniach funkcjonowania układu nerwowego. Niezwykle istotne jest również wykluczenie schorzeń dających takie objawy. W tym celu często konieczna jest wizyta u neurologa, a niekiedy nawet psychiatry. Czasem nadwrażliwość słuchowa bywa mylona z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi lub lękowymi, a nawet chorobą afektywną dwubiegunową. W przypadku dzieci należy odróżniać ją również od ADHD.

Nadwrażliwość na dźwięki u dzieci

Nadwrażliwość dźwiękowa u dzieci zazwyczaj jest trudniejsza w diagnostyce. Bardzo ważna jest tu wnikliwa obserwacja ze strony opiekuna. O zbyt wysokiej wrażliwości na dźwięki u kilkulatka mogą świadczyć między innymi:

• niechęć do brania udziału w zabawach grupowych lub wydarzeniach, takich jak przedstawienia;
• zatykanie uszu przy kontakcie z intensywnym dźwiękiem, jak syreny czy głośne sprzęty domowe, zwykle połączone z wyraźnym zaniepokojeniem czy nawet płaczem;
• szybkie wychwytywanie cichych dźwięków;
• niepokój, a nawet agresja w miejscach publicznych, w których dziecko jest wystawione na wiele rozmaitych bodźców;
• negatywne reakcje nawet na ciche dźwięki.

W wyniku nadwrażliwości na dźwięki dziecko staje się nerwowe, ma kłopoty z koncentracją i problemy z nauką. Mogą pojawić się również zaburzenia snu. Co więcej, dzieci dotknięte tym problemem same często mogą zachowywać się głośno, na przykład krzyczeć. Wynika to z próby zagłuszenia wywołujących dyskomfort hałasów z otoczenia.

Nadwrażliwość na dźwięki – leczenie

Leczenie nadwrażliwości słuchowej zależy przede wszystkim od przyczyny wystąpienia problemu. Nieco inaczej może też wyglądać terapia dziecka i dorosłego. W przypadku młodszych pacjentów leczenie zwykle daje szybsze efekty, a w przypadku starszych będzie wymagać nieco cierpliwości. Farmakoterapia stosowana jest wyłącznie w przypadku osób, u których zostały rozpoznane zaburzenia neurologiczne. Najczęściej jednak kuracja pacjentów z nadwrażliwością słuchową polega na leczeniu behawioralnym i zachowawczym. Istotna jest tu głównie psychoterapia, choć stosuje się również inne metody:

• terapia dźwiękiem podczas snu – polega na stymulacji delikatnymi dźwiękami, często tak zwanym białym szumem; nie stosuje się słuchawek, lecz raczej stara się mieszać dźwięki terapeutyczne z odgłosami otoczenia;
• terapia regulacji słuchowej – w jej przebiegu istotne jest słuchanie muzyki przez określoną ilość czasu w ciągu dnia; muzyka powinna mieć różne natężenie;
• TRT (ang. tinnitus retraining therapy) – prowadzona pod okiem specjalisty, polega na wystawianiu pacjenta na działanie dźwięków szerokopasmowych o różnych stopniach intensywności, która jest powoli, systematycznie zwiększana;
• metoda maskowania – polega na odwracaniu uwagi pacjenta od nieprzyjemnych dla niego dźwięków poprzez maskowanie ich innymi odgłosami.

Bardzo istotne jest też, aby pacjent nie stosował zatyczek do uszu. To nie tylko nie rozwiąże problemu, lecz może go także zwiększyć. Niekorzystne jest również częste stosowanie słuchawek, szczególnie w miejscach publicznych, ponieważ może prowadzić do zwiększenia izolacji osoby cierpiącej na nadwrażliwość słuchową.

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Zmiany w obrębie tkanek nie są jedynym problemem po urazach głowy. Niestety, uderzenie w ucho może powodować poważne konsekwencje dotyczące elementów czaszki i ucha środkowego. Po tego typu urazach może dojść do pęknięcia błony bębenkowej, uszkodzenia chrząstki małżowiny usznej czy nawet złamania kości skroniowej. Doznałeś tego typu urazu? Wyjaśniamy, jakie mogą być jego skutki.

Spis treści:

1. Możliwe skutki uderzenia w ucho
2. Uderzenie w ucho a uraz małżowiny usznej
3. Uderzenie w ucho a uszkodzenie ucha środkowego
4. Objawy złamania kości skroniowej po uderzeniu w ucho

Możliwe skutki uderzenia w ucho

Urazy głowy, w tym uderzenie w ucho, to zdarzenia, do których może dochodzić podczas wypadków samochodowych, ale także przy wykonywaniu prostych, codziennych czynności. Do uderzenia w ucho może dojść w momencie utraty równowagi czy otarcia o szafkę.

Problem ten dotyczy osób w każdym wieku, jednak uderzenie w ucho nieco częściej zdarza się u małego dziecka, które ze względu na niedostatecznie rozwinięte umiejętności chodzenia jest podatne na upadki. Starsze dzieci i osoby dorosłe, zwłaszcza uprawiające sport, także mogą doznać urazu w obrębie ucha.

Niestety, poza widocznym uszkodzeniem małżowiny, uderzenie w ucho może mieć także inne konsekwencje. Jako możliwe skutki wymienia się między innymi uszkodzenie struktur ucha środkowego i wewnętrznego czy złamanie kości skroniowej.

Uderzenie w ucho a uraz małżowiny usznej

Widoczną część narządu słuchu stanowi małżowina uszna i krótki odcinek kanału słuchowego, dlatego uderzenie w ucho najbardziej naraża właśnie te elementy. Zarówno drobne otarcia, jak i poważne urazy w obrębie ucha zewnętrznego zwykle objawiają się zaczerwienieniem tkanki, obrzękiem, zasinieniem i bólem.

Konsekwencje uderzenia w ucho to między innymi przerwanie ciągłości tkanek i naczyń krwionośnych. Skutki takiego urazu to krwiaki i rany, które w większości przypadków goją się po upływie kilkunastu dni. Niestety, efekty uderzenia w ucho mogą okazać się poważniejsze. W części przypadków zaburzenia krążenia na skutek urazu małżowiny mogą prowadzić do obumarcia części tkanki chrzęstnej i stałej deformacji ucha.

Niekiedy po uderzeniu w ucho dochodzi do przerwania ciągłości tkanek. Uszkodzony naskórek jest natomiast podatny na zainfekowanie – do skóry wnikają wirusy, bakterie i grzyby, które mogą powodować rozwój stanu zapalnego. Co więcej, uderzenie w ucho może prowadzić do obrzęku. Wówczas zatkane ucho pod wpływem opuchlizny wywołuje dyskomfort oraz inne przykre objawy, w tym ból, zaczerwienienie, świąd czy zaburzenia słuchu i szumy uszne.

Uderzenie w ucho a uszkodzenie ucha środkowego

Ucho zewnętrzne jest oddzielone od ucha środkowego błoną bębenkową. Odpowiada ona za przetwarzanie fal akustycznych w drgania mechaniczne. Membrana jest bardzo elastyczna, ale także delikatna, dlatego uderzenie w ucho, zwłaszcza otwartą dłonią, może prowadzić do jej perforacji, czyli pęknięcia.

Uderzenie otwartą dłonią w ucho wytwarza ciśnienie, które powoduje naprężenie błony bębenkowej. Pod jego wpływem może ona pęknąć, co zwykle wywołuje objawy takie jak:

• zaburzenia słuchu, a nawet jego utrata;
• szumy uszne, piski, trzaski;
• bóle i zawroty głowy (nie zawsze);
• wyciek, także krew z ucha lub wydzielina ropno-krwista.

Pęknięcie membrany niekiedy goi się samoistnie, jednak konieczne jest pozostawanie pod stałą obserwacją specjalisty. Niekiedy jednak perforacja błony bębenkowej po uderzeniu w ucho wymaga zastosowania drenażu uszu, a nawet przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego. Polega on na rekonstrukcji uszkodzonej tkanki i przywróceniu słuchu. Skutki uderzenia w ucho mogą więc być bardzo uciążliwe, ponieważ proces gojenia tego typu urazów może trwać nawet wiele miesięcy.

Znacznie rzadziej uderzenie w ucho wywołuje skutki w postaci uszkodzenia innych elementów ucha środkowego, takich jak na przykład kosteczki słuchowe. Niemniej po urazie nie można wykluczać i takiej możliwości, dlatego w przypadku wystąpienia niepokojących objawów pomoc specjalisty zawsze jest wskazana.

Objawy złamania kości skroniowej po uderzeniu w ucho

Mocne uderzenie w ucho może skutkować nie tylko urazem narządu słuchu, lecz także okolicznych tkanek. Zdarza się, że podczas wypadku dochodzi do pęknięcia kości. Ponieważ ucho znajduje się w obrębie kości skroniowej, a ta stanowi podstawę czaszki, objawy złamania po uderzeniu mogą być bardzo różnorodne, ale także niezwykle poważne i groźne dla zdrowia. Wśród nich wymienia się:

• utratę przytomności,
• niedosłuch,
• krwawienie z ucha,
• porażenie nerwu twarzowego,
• zaburzenia ruchów gałek ocznych (wolny ruch w stronę uszkodzonego ucha, po odzyskaniu przytomności oczopląs),
• krwiaka jamy bębenkowej,
• zawroty głowy,
• nudności i wymioty.

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Zastanawiając się, jakie krople na bolące i zatkane ucho będą najlepsze, należy szukać preparatów o właściwościach osmotycznych (zmiękczających), przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. Z ich pomocą skutecznie i szybko odetkamy przewód słuchowy. Odczujemy ulgę w bólu, a przy tym zminimalizujemy jego przyczynę. Sprawdź, jak działają krople na zatkane ucho.

Spis treści:

1. Jakie krople na bolące i zatkane ucho
2. Krople na zatkane ucho dla dzieci i dorosłych

Jakie krople na bolące i zatkane ucho?

Dziś dostępne są różnego rodzaju spraye i krople na zatkane ucho. Wśród nich znajdziemy preparaty z antybiotykami lub glikokortykosteroidami (wydawane wyłącznie przez lekarza) oraz krople z grupy OTC (ang. over the counter), które można kupić w aptece bez recepty. Mimo to w przypadku zatkanego ucha lepiej nie podejmować samoleczenia. To nieswoisty objaw, który pojawia się w przebiegu wielu chorób. Bywa też skutkiem urazu ciśnieniowego, akustycznego lub mechanicznego oraz konsekwencją zatkania przewodu słuchowego przez woskowinę czy ciało obce. Przyczyny zatkanego, bolącego ucha są naprawdę różne, a od ich rozpoznania zależy sposób leczenia. Dlatego po wystąpieniu takich objawów należy przede wszystkim skonsultować się z lekarzem.

Krople na zatkane ucho dla dzieci i dorosłych

U dorosłych i dzieci przewód słuchowy oczyszcza się samoczynnie z pomocą woskowiny. To wydzielina fizjologiczna, powstała ze złuszczonego naskórka, która oczyszcza uszy z zanieczyszczeń, ale też chorobotwórczych drobnoustrojów. Ruchy żuchwy przesuwają wosk uszny w stronę otworu przewodu słuchowego. To zupełnie normalne i korzystne dla naszego zdrowia. Niestety, czasem zdarza się, że produkcja woskowiny jest zwiększona, a jej przemieszczanie utrudnione. To sprzyja powstawaniu czopa woskowinowego i zatkaniu ucha oraz związanym z tym konsekwencjom (rozwojowi stanu zapalnego, infekcji, wystąpieniu bólu i innych dolegliwości).

Nadmierna produkcja woskowiny wynika z różnych przyczyn. Bywa skutkiem anatomicznego zwężenia przewodu słuchowego albo konsekwencją zbyt częstej higieny uszu. Zdarza się również, że zatkane, bolące uszy są wynikiem nawracających infekcji, na które szczególnie narażone są małe dzieci i osoby starsze. Bez względu na przyczynę zatkanie uszu jest dolegliwością uciążliwą, która wymaga odpowiedniego postępowania. Ustala je lekarz, wykluczając obecność ciała obcego, uraz przewodu słuchowego i inne choroby. Na zatkane ucho zwykle zaleca się krople do uszu o właściwościach osmotycznych, a dodatkowo także przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Takie właściwości ma na przykład wyrób medyczny LIX, przeznaczony dla dorosłych i dzieci od 6. miesiąca życia.

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Katar bywa wyjątkowo uciążliwym objawem infekcji i chociaż jest niezbędny do jej zwalczania, może prowadzić do podrażnienia błon śluzowych, także tych wyściełających połączenie między uchem i gardłem. Wówczas pojawia się uporczywe uczucie zatkania uszu, niekiedy niedosłuch, a nawet ból. Szukasz domowych sposobów łagodzących takie objawy? Podpowiadamy, co pomoże na zatkane ucho przy katarze.

Ucho zatkane przy katarze – jak powstaje obrzęk?

Katar to jeden z pierwszych objawów infekcji wirusowej, potocznie określanej jako przeziębienie. Celem nadprodukcji wydzieliny nosowej jest wychwytywanie i usuwanie drobnoustrojów z górnych dróg oddechowych. Niestety, jej nadmiar działa także drażniąco na błony śluzowe, co jest przyczyną pogłębiającego się obrzęku. Reakcja zapalna i wydzielane przeciwciała powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych, co dodatkowo zwiększa opuchliznę tkanek.

Niestety, pod wpływem obrzęku część kataru nie znajduje ujścia przez jamę nosową. Wydzielina spływa więc do gardła, a wraz z nią drobnoustroje. Z kolei nosogardziel jest połączona z uchem środkowym za pomocą kanału określanego jako trąbka Eustachiusza czy też trąbka słuchowa. Podrażnienie i obrzęk tej części sprawiają, że czujemy, jakby ucho było zatkane.

Jak długo ucho może być zatkane przy katarze?

Ze względu na niedostatecznie rozwiniętą budowę trąbki słuchowej w pierwszych latach życia to właśnie dzieci najczęściej mogą się borykać z problemem zatkania ucha podczas infekcji górnych dróg oddechowych. Niemniej problem ten może występować u osób w każdym wieku.

Zwykle zatkanie uszu przy katarze mija po kilku dniach. Jednak to, jak długo utrzymuje się taki stan, zależy głównie od zastosowanego leczenia, rodzaju drobnoustrojów oraz odporności organizmu.

W przypadku wirusów kataralne zapalenie ucha powinno ustąpić po 7–10 dniach. Zdarza się jednak, że pomimo wyleczenia infekcji górnych dróg oddechowych dyskomfort w uszach pozostaje. Wówczas można podejrzewać stan zapalny ucha środkowego i konieczna jest wizyta u lekarza.

Jak odetkać zatkane ucho przy katarze? Leczenie infekcji

Uczucie zatkania zwykle nie jest powodem do niepokoju i można zaradzić tej dolegliwości, łagodząc objawy przeziębienia. Sprawdź, o czym warto pamiętać!

Suche powietrze i zanieczyszczenia mogą pogłębiać obrzęk śluzówki, dlatego przy objawach infekcji górnych dróg oddechowych warto zadbać o przebywanie w czystym i przewietrzonym pomieszczeniu. Jeśli to możliwe, należy zostać w domu i odpoczywać, tak aby organizm miał siłę do walki z drobnoustrojami. Warto często sięgać po wodę, ciepłą herbatę z cytryną i ziołowe napary o działaniu wzmacniającym.

Jak odblokować zatkane ucho przy katarze? Przede wszystkim dbając o oczyszczenie górnych dróg oddechowych. Podstawą jest systematyczne usuwanie wydzieliny, czyli częste wydmuchiwanie nosa, tak aby nie doprowadzić do jej zalegania. W przypadku małych dzieci, które nie potrafią robić tego samodzielnie, warto stosować specjalne przyrządy przeznaczone do odciągania śluzu. Nos należy także przepłukiwać roztworem soli fizjologicznej lub wodą morską. Jeśli mimo podjętych działań nieżyt nosa nie ustępuje, a przy tym pojawi się ból w okolicy zatok, należy skonsultować swój stan z lekarzem.

Domowe sposoby na zatkane ucho przy katarze – inhalacje

Bardzo dobre efekty przy katarze dają inhalacje, które nawilżają górne drogi oddechowe, a także upłynniają gęstą wydzielinę. Dzięki wdychaniu pary roztworu soli fizjologicznej dochodzi do redukcji obrzęku, co jest głównym celem osób, którym dokucza ucho zatkane katarem.

Małe dzieci najbezpieczniej inhalować specjalnym urządzeniem. Z kolei osoby dorosłe, które chcą wiedzieć, jak odetkać zatkane ucho przy katarze, mogą wdychać parę uwalniającą się z gorącej wody umieszczonej w naczyniu. Dodatek kilku kropli olejków eterycznych, np. eukaliptusowego i tymiankowego, ułatwi udrożnienie dróg oddechowych. Przy takiej domowej inhalacji należy jednak zachować szczególną ostrożność, ponieważ gorąca para może doprowadzić do poważnego oparzenia górnych dróg oddechowych.

Co na zatkane ucho przy katarze? Pomóc mogą krople!

Sposobem na zatkane ucho przy katarze są dostępne bez recepty preparaty o działaniu przeciwobrzękowym. Spraye i krople do nosa obkurczają śluzówkę, co redukuje ilość wydzieliny, a tym samym zmniejsza jej drażniące działanie na trąbkę słuchową.

Jak odetkać ucho przy katarze? Zalegająca woskowina

Zatkaniu ucha od kataru towarzyszy obrzęk, który zwykle utrudnia samooczyszczanie się ucha z woskowiny. Niedrożność przewodu słuchowego dodatkowo zatkanego woskowiną może przyczynić się do namnażania bakterii i rozwoju stanu zapalnego. Z tego względu w trakcie przeziębienia warto zwracać szczególną uwagę na higienę uszu. Należy zadbać o usunięcie nadmiaru woskowiny, jednak pod żadnym pozorem nie można używać w tym celu patyczków higienicznych. Wkładanie patyczków do kanału słuchowego powoduje bowiem przesuwanie woskowiny w głąb ucha, może również przyczynić się do uszkodzenia błony bębenkowej.

W przypadku zalegającej woskowiny, która naciskając na ściany przewodu słuchowego zewnętrznego sprawia ból, warto sięgnąć po krople do uszu LIX. Wyrób medyczny LIX dzięki zawartości glicerolu zmiękcza woskowinę i umożliwia jej ewakuację. Dodatkowo, dzięki obecności lidokainy, posiada właściwości znieczulające, które szybko łagodzą ból w tym obszarze.

O higienę uszu można także zadbać np. podczas codziennej kąpieli, delikatnie przecierając uszy przy użyciu wody i łagodnego mydła. Zawsze należy pamiętać o dokładnym osuszeniu ich ręcznikiem, by uniknąć pozostania wody w uchu. W przypadku zalegającej woskowiny usznej można też sięgnąć po specjalne preparaty do czyszczenia uszu.

Znając sposoby na zatkane ucho przy katarze, warto stosować wszystkie możliwe metody jednocześnie. Dzięki nim można pozbyć się nie tylko dyskomfortu, lecz także zmniejszyć ryzyko nadkażenia bakteryjnego. Jeśli jednak uczucie zatkanych uszu nie mija lub towarzyszą mu inne objawy ze strony narządu słuchu, należy udać się do lekarza. Laryngolog oceni stan ucha i w razie konieczności zaleci odpowiednie leczenie.

Źródła:

1. Jurkiewicz D, Jurkiewicz B., Zapalenie ucha środkowego, Medycyna po dyplomie 2012, nr 5, https://podyplomie.pl/medycyna/10674,zapalenie-ucha-srodkowego (dostęp: 13.10.2023).
2. Kacprzyk A., Czop woskowinowy – jak prawidłowo dbać o higienę uszu https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/inne-zagadnienia/286540,uszy-woskowina-czop (dostęp: 13.10.2023).
3. Szołdra-Seiler A., Uczucie zatkanego ucha, https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/lista/88673,uczucie-zatkanego-ucha (dostęp: 13.10.2023).

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Zmiana zabarwienia tkanek ucha to niespecyficzny objaw, za który mogą odpowiadać zarówno zmiany naczynioruchowe, jak i stan zapalny towarzyszący wielu schorzeniom. Czerwone ucho u dziecka, zwłaszcza swędzące i spuchnięte, często wskazuje na zapalenie ucha środkowego lub zewnętrznego. Poznaj szczegóły!

Przyczyny czerwonego ucha u dziecka – uraz, stres, temperatura

Najczęściej czerwone ucho u dziecka to niegroźna, krótkotrwała reakcja naczynioruchowa. Zmianę zabarwienia skóry małżowiny usznej można zaobserwować na przykład po przebudzeniu się dziecka – pod wpływem ucisku tkanki mogą być czerwone, a nawet gorące i lekko obrzmiałe. Taki objaw zwykle mija po kilkunastu minutach.

Zaczerwienienie ucha może być też związane ze zmianą temperatury. Pod wpływem mrozu lub wiatru skóra uszu dziecka zmienia kolor na czerwony z powodu rozszerzenia naczyń krwionośnych. Uszy to newralgiczne części ciała, dlatego także nadmiar promieni słonecznych może wpływać na zmianę koloru tkanek.

Do wzmożonego przepływu krwi w okolicy uszu może dochodzić również pod wpływem emocji. Gdy dziecko płacze lub okazuje entuzjazm, jego uszy mogą przybierać różowy albo czerwony odcień.

Inne możliwe przyczyny zaczerwienionego ucha u pociechy to urazy, których opiekun może nie być świadom. Dotyczy to szczególnie dzieci w okresie nauki chodzenia. Wówczas otarcia i uderzenia w ucho są częstym problemem. Krótkotrwałe zaczerwienienie tkanek małżowiny usznej zwykle nie jest powodem do obaw. Warto jednak wnikliwe obserwować dziecko, ponieważ czerwone ucho może być również jednym z objawów infekcji zapalnych uszu lub schorzeń dermatologicznych.

Czerwone ucho u dziecka przy stanie zapalnym ucha zewnętrznego

Zapalenie ucha zewnętrznego, czyli tkanek małżowiny usznej i widocznej części przewodu słuchowego, to częste schorzenie, występujące zwłaszcza u kilkuletnich dzieci. Czerwone ucho może więc być jedną z oznak stanu zapalnego.

Choroba jest wywoływana przez drobnoustroje bakteryjne lub, nieco rzadziej, grzybicze i wirusowe. Niedostatecznie rozwinięta odporność sprzyja wnikaniu patogenów, dlatego to właśnie u dzieci infekcja tego typu diagnozowana jest najczęściej.

W przebiegu choroby zwykle tylko jedno ucho u dziecka jest czerwone. Rzadko infekcja rozwija się obustronnie. Skóra małżowiny usznej łuszczy się, jest podrażniona i wysuszona. Na powierzchni małżowiny i w kanale słuchowym mogą tworzyć się plamy i pęcherze. Dodatkowo zwykle pojawiają się inne objawy, jak na przykład uporczywe swędzenie, ból i tkliwość. Ucho u dziecka może być nie tylko czerwone, lecz także gorące i spuchnięte. Długotrwale utrzymujące się objawy, zwłaszcza uporczywie swędzące ucho, mogą sugerować grzybicze zapalenie ucha.

Zapalenie ucha środkowego a czerwone i spuchnięte ucho u dziecka

Kolejną z możliwych przyczyn zaczerwienienia tkanek jest zapalenie ucha środkowego. To częste zakażenie, wywoływane głównie przez bakterie i wirusy, które przedostają się do ucha przez trąbkę Eustachiusza, łączącą narząd słuchu z gardłem. U dziecka jest ona szersza i krótsza niż u osób dorosłych, co sprzyja przenoszeniu się drobnoustrojów. Z tego powodu infekcja często rozwija się u małych dzieci i niemowląt w następstwie chorób górnych dróg oddechowych.

W przebiegu infekcji ucha środkowego dochodzi do obrzęku tkanek, dlatego ucho może być czerwone i spuchnięte w środku. Często jednak takie objawy rozpoznaje dopiero lekarz na podstawie badania otoskopowego – zmiany zwykle nie są widoczne przy samodzielnej ocenie ucha. Na stan zapalenia ucha u dziecka wskazują jednak inne objawy, takie jak na przykład:

• ból ucha – u małego dziecka może go sugerować m.in. płaczliwość, sięganie rączką w kierunku ucha czy pocieranie główką o poduszkę;
• gorączka lub stan podgorączkowy;
• nudności, a nawet wymioty i biegunka;
• utrata apetytu, niechęć do ssania i picia;
• niedosłuch – dziecko może nie reagować na głos opiekuna, zwłaszcza jeśli dociera ze strony chorego ucha;
• wysięk z ucha – nie zawsze występuje i nie należy go mylić z wypływającą woskowiną uszną.

Nieleczone zapalenie ucha środkowego może prowadzić do poważnych powikłań, np. zapalenia wyrostka sutkowatego czy nawet perforacji błony bębenkowej. Z tego względu już przy pierwszych niepokojących objawach warto skonsultować się z lekarzem.

Czerwone ucho u dziecka – przyczyny dermatologiczne

Za czerwone ucho u dziecka mogą odpowiadać także schorzenia dermatologiczne, takie jak łojotokowe zapalenie skóry. To przewlekła choroba, która cechuje się występowaniem rumieniowych plam. Na powierzchni skóry zmienionej chorobowo często występują także zmiany w budowie naskórka objawiające się nadmiernym łuszczeniem.

Łojotokowe zapalenie skóry zwykle obejmuje wiele części ciała, szczególnie partie skóry owłosionej, a także fałdy skórne. Zmiany dermatologiczne mogą dotyczyć także tkanki małżowiny usznej. To jedna z najczęściej spotykanych dermatoz, która może rozwijać się w każdym wieku, także u dzieci.

Alergia też może objawiać się czerwonym uchem u dziecka

Jako inne możliwe przyczyny czerwonego ucha u dziecka wymienia się alergię. Reakcja uczuleniowa po kontakcie z alergenem może objawiać się między innymi:

• zaczerwienieniem płatka ucha;
• szorstkością skóry, swędzeniem;
• suchością i łuszczeniem w okolicy ucha, także za nim;
• tkliwością małżowiny usznej;
• niekiedy wykwitami skórnymi, także ropnymi.

Alergiczne zapalenie ucha zwykle wywołuje także inne objawy, jak na przykład zaczerwienienie nosa, katar, kaszel czy łzawienie oczu. To przypadłość, która dotyka w szczególności najmłodszych, dlatego obserwując czerwone ucho u dziecka, można podejrzewać także uczulenie na składniki pokarmowe lub alergeny wziewne.

Zespół czerwonego ucha – objaw rzadkiego rodzaju otalgii

Zespół czerwonego ucha objawia się zaczerwienieniem małżowiny usznej i napadowym bólem w okolicy ucha oraz skroni, opisywanym jako palący i piekący. Jest to rzadki rodzaj otalgii i dotychczas wykazano, że może mieć różne podłoże, w tym towarzyszyć pierwotnym bólom głowy, takim jak migrena czy przewlekła napadowa hemikrania. Opisane dotychczas przypadki obejmują również występowanie zespołu czerwonego ucha o nieznanej etiologii.

W leczeniu przypadków opisywanych przez literaturę medyczną stosowano farmakoterapię, w tym indometacynę, ibuprofen czy propranolol, co pozwalało częściowo złagodzić lub całkowicie zwalczyć ból i inne objawy. W niektórych sytuacjach pozytywne skutki przyniosło również zastosowanie blokady nerwu usznego przy użyciu steroidów.

Źródła:

1. Jurkiewicz D., Zielnik-Jurkiewicz B., Zapalenie ucha środkowego, Medycyna po Dyplomie 2012, nr 05, https://podyplomie.pl/medycyna/10674,zapalenie-ucha-srodkowego.
2. Stępień A., Brodacki B., Staszewski J., Zespół czerwonego ucha – opis przypadku, Neurologia i Neurochirurgia Polska 2010; nr 44 (4), s. 412–414.
3. Wiercińska M., Ostre i przewlekłe zapalenie ucha środkowego: przyczyny, objawy i leczenie, https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/choroby/choroby-uszu/177491,ostre-zapalenie-ucha-srodkowego

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Stan zapalny może rozwijać się w obrębie ucha zewnętrznego, środkowego oraz wewnętrznego. Infekcja ta dotyka zarówno dorosłych, jak i dzieci. Za stan zapalny ucha odpowiadają zwykle drobnoustroje, które mogą dostawać się do tkanek ze środowiska zewnętrznego lub przechodzić do ucha z nosa, zatok czy gardła, a także różne zanieczyszczenia, detergenty, alergeny czy nawet urazy. Niekiedy przyczyną problemu jest również niedostateczna higiena ucha. Sprawdź, czym jest stan zapalny w uchu. Dowiedz się, jakie są jego objawy i jak dobrać odpowiednie leczenie!

Czym jest stan zapalny ucha?

Stan zapalny ucha rozwija się jako odpowiedź układu immunologicznego na kontakt z czynnikiem zewnętrznym, który zostaje uznany za zagrożenie dla zdrowia. To element mechanizmów odporności wrodzonej, którego celem jest ochrona organizmu przed niekorzystnymi bodźcami:

• chemicznymi, np. substancjami żrącymi, detergentami,
• biologicznymi, np. bakteriami, wirusami, grzybami, pasożytami,
• fizycznymi, np. urazami mechanicznymi.

Jako objawy stanu zapalnego w uchu wymienia się:

• obrzęk,
• zaczerwienienie,
• podwyższoną temperaturę ciała,
• zaburzenia funkcji tkanek w miejscu stanu zapalnego,
• wysięk ropny lub krwisty.

Stan zapalny w uchu może być ostry, trwający od kilku do kilkunastu dni, lub przewlekły, w którego przebiegu objawy utrzymują się przez wiele tygodni, a nawet miesięcy. W niektórych przypadkach stan zapalny mija samoistnie, po unieszkodliwieniu i wyeliminowaniu zagrożenia, innym razem trwa zbyt długo i jest powodem upośledzenia funkcji tkanek.

Nasilona, nadmierna reakcja zapalna występuje także w przypadku schorzeń autoimmunologicznych i alergii. Wówczas stan zapalny ucha jest spowodowany nieprawidłowym, zbyt nasilonym działaniem układu odpornościowego.

Objawy stanu zapalnego ucha zewnętrznego

Stan zapalny ucha to częsta przypadłość, zwłaszcza u dzieci, ale schorzenie to rozwija się także u osób dorosłych, szczególnie tych z obniżoną odpornością. Jeśli drobnoustroje rozwijają się w obrębie małżowiny usznej lub zewnętrznej części kanału słuchowego, schorzenie określa się jako zapalenie ucha zewnętrznego (ucho pływaka).

Główne przyczyny stanu zapalnego ucha zewnętrznego to bakterie, nieco rzadziej wirusy i grzyby. Jeśli chodzi o objawy zapalenia ucha zewnętrznego, są to m.in.:

• ból ucha,
• obrzęk i zaczerwienienie,
• świąd,
• niedosłuch,
• wysuszenie naskórka,
• wyciek z ucha,
• podwyższona temperatura ciała,
• ogólne osłabienie,
• bóle głowy.

Zapalenie ucha środkowego – objawy infekcji

Infekcje rozwijające się w obrębie ucha środkowego to jedne z najczęstszych chorób wieku dziecięcego. Stan zapalny ucha u dziecka zdarza się statystycznie częściej niż u osób dorosłych, ze względu na budowę trąbki słuchowej, łączącej ucho z górnymi drogami oddechowymi. Wirusy (nieco rzadziej bakterie) przedostają się do ucha z gardła, zatok i nosa, dlatego objawy stanu zapalnego ucha często występują w trakcie przeziębienia lub po nim.

W zależności od przyczyn i czasu trwania stan zapalny ucha środkowego może przyjmować postać ostrą, przewlekłą lub wysiękową. Objawy, jakie występują przy tego typu infekcji (szczególnie w przebiegu ostrego zapalenia ucha środkowego), to między innymi:

• silny ból ucha (często tętniący),
• obrzęk tkanek,
• szumy uszne, zaburzenia słuchu,
• uczucie rozpierania w uchu,
• objawy grypopodobne,
• złe samopoczucie,
• nudności, wymioty i biegunki (zwłaszcza u małych dzieci),
• ropny wysięk z ucha przy zapaleniu wysiękowym lub po perforacji (pęknięciu) błony bębenkowej.

Ostre zapalenie ucha środkowego a czynniki ryzyka

Ryzyko rozwoju ostrego zapalenia ucha środkowego (OZUŚ) jest szczególnie wysokie wśród dzieci, które są narażone na częste infekcje górnych dróg oddechowych. Do pozostałych czynników zalicza się m.in.:

• płeć męską,
• przerost trzeciego migdałka,
• niedojrzały układ immunologiczny,
• uwarunkowania genetyczne,
• alergie, chorobę refluksową przełyku,
• ekspozycję na dym tytoniowy.

Stan zapalny ucha wewnętrznego – przyczyny i objawy

Jako poważne powikłanie po infekcji ucha środkowego wymienia się stan zapalny ucha wewnętrznego, czyli zapalenie błędnika. To rzadka choroba, która może być także powikłaniem po zapaleniu opon mózgowych. W przebiegu schorzenia, poza symptomami dotyczącymi narządu słuchu takimi, jak ból ucha, zaburzenia słuchu czy szumy uszne, występują także poważniejsze objawy, w tym:

• problemy z widzeniem, oczopląs,
• zaburzenia równowagi, zawroty głowy,
• dekoncentracja,
• nudności i wymioty.

Na czym polega leczenie stanu zapalnego w uchu? Antybiotyki, drenaż uszu

Każdy stan zapalny w uchu, zwłaszcza u dziecka, powinien być skonsultowany z lekarzem. Tylko specjalista jest w stanie ocenić zmiany toczące się w obrębie narządu słuchu. W tym celu wykonuje się badanie określane jako otoskopia. Poza otoskopem i mikroskopem usznym często przydaje się też otoskop pneumatyczny – narzędzie to pozwala laryngologowi dokładnie ocenić ruchomość błony bębenkowej. W niektórych przypadkach konieczne jest także pobranie wymazu, na podstawie którego stwierdza się rodzaj patogenu odpowiedzialnego za infekcję. Leczenie zapalenia ucha zewnętrznego często polega na podaniu antybiotyków w formie kropli. Jednak tego typu środki rekomenduje się nie we wszystkich przypadkach (jedynie przy zakażeniu bakteryjnym). Antybiotyki nie są natomiast skuteczne przy infekcjach o podłożu wirusowym czy grzybiczym.

Z kolei zapalenie ucha środkowego, w części przypadków poza leczeniem farmakologicznym, wymaga przeprowadzenia zabiegu operacyjnego. Po stwierdzeniu uwypuklenia błony bębenkowej lekarz może zalecić drenaż uszu. Zabieg polega na wprowadzeniu do membrany niewielkiego drenu, który umożliwia odprowadzanie gromadzącej się wydzieliny.

Jeśli natomiast doszło do samoistnego pęknięcia błony, niekiedy konieczna jest jej rekonstrukcja. Co ważne, perforacja błony bębenkowej jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do aplikowania jakichkolwiek środków do uszu. Warto pamiętać, że po jej pęknięciu często mijają dolegliwości bólowe, jednak nie jest to równoznaczne z ustąpieniem infekcji. W takich przypadkach nie warto więc podejmować leczenia stanu zapalnego ucha na własną rękę.

Z kolei zapalenie ucha wewnętrznego jest najpoważniejszą postacią infekcji. Często leczenie wymaga pobytu w szpitalu i podawania leków dożylnie.

Kiedy stosować krople na stan zapalny ucha?

Osobom chorującym na zapalenie ucha podaje się krople o działaniu miejscowym, leki doustne lub preparaty dożylne. W zależności od przyczyny schorzenia lekarz przepisuje środki o kierunkowym działaniu – przeciwbakteryjnym lub przeciwgrzybiczym. Infekcje wirusowe mijają samoistnie, jednak odpowiednia dbałość o chore ucho jest niezbędna, jeśli chcemy uniknąć powikłań w postaci między innymi nadkażenia bakteryjnego.

Co więcej, stan zapalny w uchu jest bardzo dokuczliwą przypadłością. Nie wiesz, co na stan zapalny ucha może Ci dać ulgę? Towarzyszący jej ból i obrzęk można redukować, aplikując krople na stan zapalny ucha, na przykład wyrób medyczny LIX. Preparat jest wskazany między innymi przy zapaleniu ucha zewnętrznego, podrażnieniu przewodu słuchowego środkami myjącymi, czopem woskowinowym czy noszeniem słuchawek dousznych.

Możliwe powikłania zapalenia ucha – nie bagatelizuj objawów

Stan zapalny ucha (bez względu na rodzaj zapalenia ucha) nigdy nie powinien być bagatelizowany, gdyż brak podjęcia leczenia może doprowadzić do różnych powikłań zdrowotnych. W skrajnych przypadkach może nastąpić trwała utrata słuchu.

Szczególnie groźnym powikłaniem zapalenia ucha środkowego jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, które jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta. U części chorych w wyniku powikłań dochodzi również do uszkodzenia nerwu twarzowego (niedowład, porażenie) lub powstania ropnia mózgu. Warto zaznaczyć, że powikłania występują najczęściej u dzieci, choć zdarza się, że doświadczają ich także dorośli pacjenci.

Zapalenie ucha – profilaktyka

Jak zapobiec rozwojowi zapalenia ucha? By zmniejszyć ryzyko zachorowania, należy zadbać o odpowiednią profilaktykę. Pamiętaj o starannym czyszczeniu przewodu słuchowego za pomocą preparatów, które rozpuszczają zalegającą w uchu woskowinę. Nigdy nie wkładaj do przewodu słuchowego patyczków kosmetycznych, gdyż możesz uszkodzić skórę wyściełającą kanał, a nawet słuch (przebić błonę bębenkową). W ramach prewencji chroń uszy przed zimnem i wiatrem, noś ciepłą czapkę w sezonie jesienno-zimowym. Jeśli korzystasz z basenu, po wyjściu starannie osuszaj uszy, aby nie zalegała w nich wilgoć. Zamiast leczyć różne dolegliwości – dbaj o swoje zdrowie każdego dnia.

Źródła:

https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/choroby/choroby-uszu/177491,ostre-zapalenie-ucha-srodkowego

https://podyplomie.pl/medycyna/10674,zapalenie-ucha-srodkowego?srsltid=AfmBOopOqFqKkNGLKaSQVVWSEV271OdYCQ2ViRiFVYtti5oKEAokH8PO

https://www.mp.pl/pacjent/objawy/74787,wyciek-wydzieliny-z-ucha

Strona główna » Archives for admin » Strona 7

Ubytek lub utrata słuchu może rozwijać się stopniowo i narastać, za co w większości przypadków odpowiadają postępujące procesy starzenia. Zdarza się jednak, że nagle zauważamy pogorszenie słuchu. Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho? Dowiedz się, jakie mogą być przyczyny niespodziewanego upośledzenia słuchu i jak powinno wyglądać leczenie tej dolegliwości!

1. Czym jest niedosłuch jednostronny?
2. Dlaczego nie słyszę na jedno ucho? Możliwe przyczyny nagłej głuchoty
3. Ubytek słuchu po urazie – co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho po uderzeniu?
4. Nie słyszę na jedno ucho – czy to uraz po czyszczeniu zatkanego ucha?
5. Nie słyszę na jedno ucho – czym jest nagła głuchota idiopatyczna?
6. Infekcje uszu a niedosłuch jednostronny
7. Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho? Na czym polega leczenie u laryngologa?

Czym jest niedosłuch jednostronny?

Za większość przypadków stopniowo narastającego niedosłuchu odpowiadają naturalne procesy starzenia organizmu. Wraz z wiekiem zanikają komórki słuchowe w ślimaku. Nie mają zdolności do regeneracji, dlatego im więcej czasu spędzamy w hałasie, tym szybciej może dojść do pogorszenia słuchu.

Ubytek słuchu może rozwijać się po obu stronach lub dotyczyć tylko jednego ucha – wówczas to niedosłuch jednostronny. Dlaczego nie słyszę na jedno ucho? Jeśli zaburzenia słuchu dotyczą jednego ucha i pojawiają się nagle, zarówno przyczyn, jak i rodzajów niedosłuchu u pacjenta może być wiele.

Nie słyszę na jedno ucho – co robić? Nagła utrata słuchu w jednym uchu wymaga pilnej konsultacji z lekarzem pierwszego kontaktu lub laryngologiem. Pojawiający się nagle niedosłuch zazwyczaj jest zjawiskiem odwracalnym po wprowadzeniu odpowiedniego leczenia przez specjalistę. Objawu tego nie należy jednak bagatelizować, gdyż przyczyny niedosłuchu mogą być bardzo poważne i nie dotyczyć tylko narządu słuchu.

Dlaczego nie słyszę na jedno ucho? Możliwe przyczyny nagłej głuchoty

Do prawidłowego słyszenia niezbędne jest wspólne działanie wszystkich elementów ucha biorących udział w przewodzeniu fal dźwiękowych. Jeśli zaburzenia dotyczą ucha zewnętrznego lub środkowego, mamy do czynienia z niedosłuchem przewodzeniowym. Ten rodzaj niedosłuchu najczęściej dotyczy jednego ucha, a jako przyczyny wymienia się między innymi:

• uszkodzenie kosteczek słuchowych,
• otosklerozę,
• zapalenie ucha środkowego,
• zapalenie ucha zewnętrznego,
• perforację błony bębenkowej,
• choroby nowotworowe,
• nadmiar woskowiny usznej,
• zatkanie ucha ciałem obcym.

Za zaburzenia słyszenia może odpowiadać także niedosłuch odbiorczy. W takich przypadkach fale dźwiękowe są prawidłowo odbierane i przekazywane do głębszych struktur ucha, jednak nie są odpowiednio przetwarzane i kierowane do mózgu, a my nie jesteśmy w stanie zinterpretować dźwięku. Przyczyny niedosłuchu odbiorczego to głównie:

• procesy starzenia,
• wady wrodzone w obrębie narządu słuchu,
• urazy akustyczne,
• powikłania po infekcjach,
• powikłania po przyjmowaniu leków ototoksycznych,
• choroby autoimmunologiczne,
• choroby metaboliczne,
• zaburzenia krążenia,
• udar mózgu,
• nowotwory mózgu i kości skroniowej,
• złamania w obrębie czaszki lub kości skroniowej.

Ubytek słuchu po urazie – co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho po uderzeniu?

Jedną z częstych przyczyn nagłej utraty słuchu w jednym uchu jest uraz mechaniczny. Jeśli nie słyszysz na jedno ucho po uderzeniu, mogło dojść do perforacji (pęknięcia) błony bębenkowej. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy uderzono w ucho otwartą dłonią, przez co w jego wnętrzu wytworzyło się ciśnienie napierające na delikatną membranę. W takich przypadkach poza osłabieniem lub utratą słuchu mogą pojawiać się inne objawy, m.in.:

• silny ból ucha,
• kłucie,
• pieczenie,
• szumy uszne,
• piski uszne,
• uczucie zatkanego ucha,
• zawroty głowy,
• zaburzenia równowagi,
• wyciek z ucha (niekiedy krwisty).

Podejrzenie pęknięcia błony bębenkowej wymaga szybkiej konsultacji z lekarzem.

Nie słyszę na jedno ucho – czy to uraz po czyszczeniu zatkanego ucha?

Czyszczenie przewodu słuchowego za pomocą patyczków higienicznych to często powtarzany błąd. Jeśli nie słyszysz na jedno ucho po czyszczeniu, może odpowiadać za to mechaniczne uszkodzenie błony bębenkowej, jak również wepchnięcie do przewodu słuchowego woskowiny lub pozostawienie w nim kawałka wacika.

Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho po czyszczeniu? Jeśli utrata słuchu nastąpiła nagle lub występują inne objawy, koniecznie udaj się do lekarza. Jedynie w przypadku stopniowo pogłębiającego się niedosłuchu spowodowanego zatkaniem przewodu słuchowego woskowiną można podjąć próby jej rozmiękczenia za pomocą specjalnych sprayów lub kropli. Warto jednak zaznaczyć, że w przypadku pęknięcia błony bębenkowej nie można aplikować do ucha żadnych preparatów, dlatego przy takim podejrzeniu bezwzględnie potrzebne jest badanie otoskopowe!

Nie słyszę na jedno ucho – czym jest nagła głuchota idiopatyczna?

Nagła głuchota idiopatyczna (SSNHL – sudden sensorineural hearing loss) niemal zawsze dotyczy tylko jednego ucha. Najczęściej jednostronnemu upośledzeniu słuchu towarzyszy też uczucie rozpierania w uchu, po którym z kolei narasta niedosłuch. Jak sama nazwa wskazuje, jednostronna głuchota idiopatyczna ma nieznaną etiologię.

Infekcje uszu a niedosłuch jednostronny

Kolejną z możliwych przyczyn utraty słuchu w jednym uchu jest infekcja. Stan zapalny ucha środkowego i zewnętrznego wywołuje obrzęk, który częściowo lub całkowicie zamyka światło przewodu słuchowego. Powoduje to:

• niedosłuch,
• ból ucha,
• zaczerwienienie,
• szumy uszne.

Niekiedy u chorego występują też objawy ogólnoustrojowe, takie jak:

• gorączka,
• bóle głowy,
• złe samopoczucie

Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho w przebiegu infekcji? Leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów i powstrzymaniu przyczyny choroby, czyli wirusów, bakterii lub grzybów. W niektórych przypadkach stosuje się tylko preparaty o działaniu miejscowym, w tym na przykład wyrób medyczny LIX w postaci kropli o właściwościach przeciwobrzękowych i przeciwbólowych. Zdarza się jednak, że leczenie wymaga także przyjmowania antybiotyków lub leków przeciwgrzybiczych. Wszystkie środki przy stanie zapalnym ucha powinny być stosowane po konsultacji z lekarzem.

Warto pamiętać, że w przypadku wysiękowego zapalenia ucha środkowego poza utratą słuchu nie odczuwa się innych objawów. Wysięk może być niewielki i często niezauważalny. Schorzenie to trwa przewlekle, powodując pogorszenie się słuchu, ale nie odczuwa się bólu, ponieważ wydzielina nie zalega w uchu i nie napiera na błonę bębenkową. W takich przypadkach, przy towarzyszącej perforacji błony bębenkowej, nie należy aplikować do ucha żadnych preparatów.

Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho? Na czym polega leczenie u laryngologa?

Osoby, które zauważają u siebie problem ze słuchem i podejrzewają różne choroby uszu, zwykle zadają sobie pytanie: Co zrobić, gdy nie słyszę na jedno ucho? Otóż leczenie nagłej głuchoty w takich przypadkach zawsze jest konieczne i wymaga szybkiej konsultacji z lekarzem.

Nie ma możliwości, aby samodzielnie ocenić stan ucha, dlatego zwykle konieczna jest wizyta u laryngologa i wykonanie odpowiednich badań diagnostycznych. Specjalista może wdrożyć leki sterydowe, leki rozszerzające naczynia. Dobre efekty terapeutyczne daje również leczenie tlenem hiperbarycznym.

W części przypadków, gdy przyczyną utraty słuchu w prawym lub lewym uchu jest zatkanie woskowiną lub ciałem obcym, wystarczające jest oczyszczenie ucha u laryngologa. Jeśli natomiast za ubytek słuchu odpowiada infekcja spowodowana zakażeniem drobnoustrojami, to lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia.

Nagła głuchota jednostronna może być spowodowana przez poważne choroby, które wymagają pilnego leczenia. Przy odpowiednim postępowaniu, zgodnie z zaleceniami lekarza, najczęściej możliwa jest poprawa słuchu, a tym samym odzyskanie komfortu życia.

Źródła:

1. Joanna Nowosielska-Grygiel i in., Algorytm postępowania w nagłej głuchocie w praktyce lekarza POZ i laryngologa, https://podyplomie.pl/stanynaglepodyplomie/29660,algorytm-postepowania-w-naglej-gluchocie-w-praktyce-lekarza-poz-i-laryngologa [dostęp: 28.08.2023].
2. Magdalena Wiercińska, Nagła głuchota idiopatyczna: objawy i leczenie, https://www.mp.pl/pacjent/objawy/178612,nagla-gluchota [dostęp: 28.08.2023].